Waar geschiedenis tot leven komt: mijn zomerproject in de Oswaldibergkerk
- Amelie Ehrismann
- 6 dagen geleden
- 2 minuten om te lezen
Deze zomer heb ik vier weken gewerkt in de kleine filialekerk op de Oswaldiberg in Villach.
Mijn project: de restauratie van een barokke preekstoel uit de 18e eeuw.
Het conserverings- en restauratieconcept is samen met het Bundesdenkmalamt (de Oostenrijkse monumentendienst) opgesteld. De nadruk lag op het verstevigen van de verflaag, maar ik heb ook lacunes gevuld en geretoucheerd en het oppervlak gereinigd.
Het was een prachtige plek om te werken. In het kleine kerkje op de berg kon je heerlijk ontsnappen aan de zomerhitte, en veel vriendelijke wandelaars en mountainbikers kwamen langs. Sommigen wilden gewoon genieten van de rust of de toren beklimmen – van boven heb je een adembenemend uitzicht over Villach en de Karinthische meren.
De kerk is gewijd aan de heilige Oswald, een populaire heilige en beschermheilige van geliefden. Volgens de traditie brengt het geluk in de liefde als je de kerkklok luidt. Veel bezoekers stelden mij vragen over mijn werk en waren nieuwsgierig om een restaurator aan het werk te zien. Sommigen kwamen zelfs meerdere keren terug in die vier weken, om de voortgang te volgen en een praatje te maken.
Aan het einde van de restauratiewerkzaamheden werd het Vassacher Kirchtag gevierd – met een mis, livemuziek, lokaal eten en dans. Ook de ledige Zechgemeinschaft (een traditionele vereniging van jonge, ongehuwde mensen) waren aanwezig, gekleed in dirndl en lederhosen, en ze voerden hun dansen op. Tijdens dit feest kon ik de gerestaureerde preekstoel aan de gemeenschap presenteren en iets vertellen over mijn werk. Een mooiere afsluiting van een project kan ik me nauwelijks wensen.
Wat mij het meest heeft geraakt, is hoe sterk de lokale gemeenschap zich inzet voor het behoud van hun kerk – en dat volledig op vrijwillige basis. Er zijn ook plannen om de rest van het interieur te restaureren, waarvan een kwart van de kosten door donaties wordt gefinancierd.
Ik werk vaak aan kerkinterieurs en ik vind het altijd bijzonder om te zien hoe mensen samenkomen om hun erfgoed te bewaren. Maar dit project lag me extra na aan het hart: ik ben namelijk opgegroeid aan de voet van de Oswaldiberg. Voor mij was het dus een klein beetje back to the roots – en ik ben dankbaar dat ik mijn steentje heb mogen bijdragen aan het behoud van deze prachtige preekstoel, die als een juweel tussen de kerkbanken staat en zo dicht bij de bezoekers is.
Opmerkingen